ELVİN BEBEK: Nisan 2016

30 Nisan 2016 Cumartesi

Vicdan Azabı

Yazmasam çatlardım herhalde bugün.. İçimde bir sıkıntı.. Şimdi uykudan uyandırıp "Anneciğim seni çok seviyorum" diyesim var..
Aslında gün çok iyi başladı bugun. Sabah erken kalkmasına rağmen hiç söylenmeden ben de kalktım. Birlikte kahvaltı yaptık, sonra biraz geri gönüşüm işlerine girdik. Bezelye kutusundan kumbara, zeytin kutusundan küçük oyuncaklar için kutu ve süt kutusundan kalemlik yaptık. Çok eğlendik. Birlikte temizlik yaptık.
İki gündür bir disko aşkı tutturdu gidiyordu. Hamurdan pastalar yapacakmışım, masanın üzerine bırakacakmışım, sonra bir disko müziği olacakmış, ışıklar yanıp sönecekmiş, herkes istediği Zaman dans edip istediği Zaman masanın üzerinden birşeyler alıp yiyecekmiş, tam bir partiymişmiş işte :) ( Nerden öğreniyorsa böyle seyleri 😳) Bugun de pasta yapalım şakadan benim doğumgünüm olsun dedi. Pasta yaptık, Elvini kendi odasına gönderip salonu süsledik, mumları yaktık, babası telefondan disko müziği açtı😂 (iki deli buaralar en sevdiği şarkı ) Gece izlenimi vermek için panjurları da kapattık.. Ee disko ışığı işini Nasıl halleşecektik ? Dahiyane fikir babasından geldi 🤓 Panjurları hafif açıp kapatarak.. 😆😆 Elvin konsepte bayıldı. Dans ettik biraz sonra parti bitti. Ama asıl parti akşamaydı. Düğün vardı ama Canım hiç gitmek istemiyordu. Hem hasta gibiydim, hem de yorgundum galiba. Ama Elvin düğün olduğunu duyunca durur mu? Tutturdu gidelim hem de dans ederiz diye. İyi dedik hadi gidelim. Sarı elbisesini giydi ama bir baktık ki elbise artık elbise değil artık bir tunik. Yaşasın demek ki buyuyor 🤗 Neyse küçük bir tadilatla elbiseyi uzattık, topuklu ayakkabılarımızı giydik , özel gun oldugu için 🙃 makyajlarımızı yaptık yola çıktık. Tabi benim annesinden daha akıllı kızım yedek ayakkabı almayı akıl etti. Böylece orda oynamak istediğinde topuklu ayakkabıları çıkarıp diğerlerini giyecekti 😎
Gider gitmez çocuklarla kaynaştı, her zamanki gibi koşturmalar başladı. Dışarı çılgın gibi yağmur yağıyordu ve biz kapıya yakın bir yerde oturuyorduk. O nedenle Elvini ben ve babası defalarca kapıya yaklaşmaması için uyardık. Yeni tanıştığı bir kız arkadaşının peşinde o ne yaparsa aynısını yapıyordu. Ya bu kızın bu arkadaş bağımlılığı nedir ben çözemedim. O kadar özgüveni yüksek bir çocuk değil mi acaba? Özellikle karşıdaki kendini çok da önemsenmiyorsa peşinden koşuyor da koşuyor.. Babası da ben de bu duruma çok kızıyoruz ama hep aynı. Elvin gibi güçlü karakteri olan bir çocuğa bu davranışı yakıştıramıyoruz , anlamlandıramıyoruz bir türlü... Pistin ortasında gayet neşeli bir şekilde kovalamaca oynuyorlardı. Elvini çağırıp kovalamaca oynamaması gerektiğini, güzel güzel dans etmelerinin daha uygun olacağını anlattım. Beni gercekten ciddiye almış olacak kı yanımdan ayrılıp tekrar piste gittiğinde hiçbirşey yapmadan öylece duruyordu. Kız etrafında koşup duruyor Elvin suratı asmış öylece kıza bakıyordu. Sonra kız birara kapıya doğru yöneldi, Elvin'de peşinden gitmek isteyince tekrar Elvini tutup konuşmak zorunda kaldım. Ya pistte güzel güzel dans edecekti ya da gidecektik. 5 dakika Neşeyle koşturup duran kızdan eser kalmamıştı artık, somurtarak sahnenin ortasında duran, mızmızlanan bir kız olmuştu. Bu beni daha çok kızdırdı. Asıl kızdığım Mutlu olmayı böyle herhangi bir seye bağlamasıydı. Arkadaşı yoksa Mutlu olamaz mıydı yanı. Bunu öğrenmesi gerekiyordu. Hayat her zaman onun istediği gibi gitmeyecekti. Anı değerlendirmek için alternatif çözümler üretip kendi kendini Mutlu etmeyi öğrenmeliydi. O an bu kadar detaylı düşünmedim ama eve gelip de onun mutluluğunu yarıda kestiğimi anlayınca kendi kendime böyle savunmalar buldum belki de. Sonra pistte benle oynamasını teklif ettim oynamadı, ağlamaya başladı, mızmızlandı, en son eve geldik... Tabi ben yine tipik araba sinir krizlerinin birini yaşadım. Elvine bir yerden dönerken attığımız tipik araba fırçaları.. Ama arada yaptıgı güzel şeyler için de teşekkür etmeyi unutmadım. Tuvalete giderken haber vermesi, cips veren abladan cipsi almadan gelip bana sorması, kızın verdiği şekeri yememesi vs... Arabada biraz durum yatıştıktan sonra "anne küçükken babam mı daha yaramazdı yoksa sen mi " dedi 😂 Ona küçükken yaptıgımız yaramazlıkları, aslında yaramazlık yapmanın tabi ki belli sınırlara kadar normal oldugunu ancak bizim asıl kızdığımız şeyin kimsenin peşinden koşmaması gerektiği oldugunu anlatmaya çalıştık. Eve geldik babası üzerini değiştirirken ona " baba aslında ben arkadaşımın arkasından gidip annem izin vermiyor ben dışarı gelemem dedim " dedi.. Ve işte benim vicdan azabım o an başladı. Ne düğünde ne yolda söylememişti bunu bana.. Hiç onu duymamış gibi yanına gittim, sarıldım, öptüm, yaptığı tüm güzellikler için tekrar teşekkür ettim, sonra da sarılıp uyudu. Ama hala içimde öyle kötü bir sey var kı. Sonuçta o düğüne onun için gitmiştik ve aslında istediği gibi eğlenmek hakkıydı. Kendi egolarımız yüzünden çocuğa su anda belki ne anlattığımızı bile anlayamayacağımız seyler söyledik. Onunla konuştuktan sonra birden değişen ruh hali ve mutsuzluğu gözümün önünden gitmiyor. Ama tabi ki kötü bir niyetim yoktu kı.. Sadece onun etrafında kimse olmasa da Mutlu olabileceğini anlamasını istiyorum hepsi bu...

26 Nisan 2016 Salı

Kaliteli Zaman

Elvin ilk doğduğu Zamanlardan beri ( bu Nasıl tanımsa, sanki reenkarnasyonla bir kaç kere doğmuş ya !) kaliteli Zaman konusuna özellikle dikkat etmeye çalışıyoruz. Çok sevdiğim yazar ve uzman Sabiha Paktuna Keskin'in kitaplarından birinde okuduğum bir satır hiç aklımdan çıkmaz. Ne kadar uzun vakit geçirdiğiniz değil, ne kadar dolu Zaman geçirdiğiniz önemli.. Belki tüm gun evde olup birlikte hiç birşey de yapmayabiliriz ya da birlikte geçireceğimiz birkaç saatimiz olur ama o bir saati gerçekten birlikte telefonsuz, televizyonsuz geçiririz. ( ne kadar mümkünse ! ) Açık konuşmak gerekirse bu aralar Elvin'le pek kaliteli zaman geçirdiğimi söyleyemem. Sebebi yok sadece buaralar tahammül sınırım herkese ve herşeye karşı biraz fazla düşük... Ama dünden karar vermiştim bugun birlikte telefonsuz, televizyonsuz zaman geçirmeye.Öğle yemeğinden sonra Elvin'e bir puzzle seçtirdik. En büyük olanını seçti tabi. Üzerinde Eyfel resmi var diye. Üzerinden onca ay geçmesine rağmen Eyfel'i de Paris'i de unutmamış. 😳 1500 parça ve sadece 3 renkten oluşuyor. İlk kez böyle bir puzzle a başladık. Çık bakalım işin içinden çıkabilirsen.. Önce Elvin pes etti sonra babası sonra da ben. E tabi zaten bu tek günde bitirilecek birşey değildi ama anlaşılan bu iş baya uzayacak..
Bugun Elvin'in öğretmenine Mayıstaki 15 günlük tatilde (evet Mayısta yine tatil var!!) Elvin okula gitmeyeceği için huzursuz olduğumu anlattım. Çünkü daha önce Christmas tatili sonrası öğretmeni Elvin'in herşeyi unuttuğunu söylemişti. Öğretmeni huzursuz olacak bir durum olmadığını, Elvin'in artık Almanca konusunda sıkıntılarının çoğunu aştığını, renkleri, sayıları bildiğini , öğretmenini anladığını ve kendi istediklerini anlayabildiğini söyledi. Çok Mutlu oldum. Yenecez seni Alamanyaaaa... 💪💪

25 Nisan 2016 Pazartesi

Yazma Hali..

Yazmak için de ayrı bir ruh hali gerek demek.. Ben de bir süredir yok.. Zihnim yorgun sanki.. Oysa o kadar yoğun Zamanlarımda bile yazmıştım. Demek ki yoğunluk değil yorgunluk önemli. Yoğunluk geçince bir yorgunluk kaldı üzerimde. Havalarda bozuldu zaten.. İki gün güneş gördük diye sevinmiştik. Dün sabah kar yağdı yine. Ve bugun Nisan 25!!
Bugun üzerimde bir hastalık hali, bir bezginlik.. Elvin de de her zamanki gibi hiperaktivite.. Yanı inanamıyorum. Ben hasta olunca mı bana çok tahammül edilmez geliyor yoksa gerçekten bende bir şanssızlık mı anlayamıyorum. Ne zaman biraz hasta olsam Elvin bütün gün hoplayıp zıplıyor, bütün gun konuşup duruyor. Ta ki ben çıldırana kadar..
Buaralar okul fena gitmiyor. Öğretmeni Türkçe-Almanca sözlük almış oradan birlikte ders çalışıyorlar. Çok Mutlu oldum, teşekkür ettim öğretmenine. Boy sıkıntımız devam ediyor. Herkes Elvin'den uzun sanki.. Aslında ben bunu dert etmiyorum ama heryerde Elvini tanımlarken "the smallest one" cümlesini duymaktayım sıkıldım. 23 Nisan da da the smallest one olunca soluğu doktorda aldık. Doktor eşimin ve benim boylarımızı sorup Elvin'in gelecekteki olabilecek boyunu söyledi.: 1.69 aha bunu da buraya yazıyorum. 15 sene sonra hala olmamış olursa o doktora iki çift lafım var. Bu durumda kızım ortalamanın üzerinde olacak. Ki tekrar belirtmek istiyorum benim böyle takıntılarım yok zaten. Sadece sağlıklı oldugundan ve yeterli beslendiğinden emin olmak istiyorum o kadar. Şu anki boyu ortalama.. Yaşına göre uzun bir çocuk değil ama kısa da değil.. Endişelenmeye gerek yok.. Şükür 🙏
Gecen hafta eşim ve ben kene aşısı yaptırdık. Almanya'nın özellikle bizim yaşadığımız Baden Wüttenberg eyaletinde keneler çok yaygın ve oldukça tehlikeli. O yuzden kene aşısı takvimde var ama zorunlu değil. Elvin için ancak Mayıs sonuna randevu alınca kötü hissettik biraz. Kendimizi koruduk o açıkta kaldı diye. Doktoruna sordum, Mayıs geç bir tarih değil, ikinci dozu da yazın yaptırır tatile çıkarsınız dedi. Neyse ki rahatladım. Sonra bu konuda Elvin'in öğretmeniyle konuştum. O çocuklarına yaptırmış ama bir çok insan yaptırmayı tercih etmiyor çünkü onlar aşının keneden daha tehlikeli olabileceğini düşünüyorlar dedi.
Aslında haklı olabilirler ama beni kenenin daha çok korkuttuğu kesin. Ki böyle her taraf yeşillik, çimenlikken kendimi kene korkusuyla eve kapatmak istemiyorum.
Bu arada aşının yapıldığı kolum tam iki gun ağrıdı. Umarım Elvin'de aynı etkiyi yapmaz :((

20 Nisan 2016 Çarşamba

Eskiye Dönüş

23 Nisandı, hazırlıklardı, provalardı derken yine atladım yazmayı. Oysa söz vermiştim kendi kendime düzenli yazacağım konusunda...
Neyse 23 Nisanı sağ salim atlattık. Süper bir 23 Nisan oldu. Öyle dediler yanı en azından. Ben pek izleyemesem de.. Kostümler, sahne sıralaması derken geçti gitti. Sonunda herkesi tebrik ettiği güzel bir program oldu.
Gelelim Elvin'e.. Ateş böceği ve damat halayında oynadı. İkisinde de bir harikaydı, harikaydılar daha doğrusu :) Yavrucuklarım kıyafetlerini giyip, baya uzun bir süre büyük adamların sıkıcı konuşmalarını beklemek zorunda kaldılar. Damat halayında herkesi sinirlenerek uyardığı bir hatayı kendi yaptı, inanamadım.. Ve gruptaki kimse o yanlışı yapmadi 😂 Programın sonunda koro şarkı söyleyecekti,ben çocukları sahneye yerleştirirken derinlerden bir ses anne anne diye salonu inletmiyordu. Sonra nasıl yetişti, nerden geldi bilmiyorum, baktım Elvin koronun en önünde. 😳 Solo söyleyecek çocuklara birer mikrofon veriyordum kı Elvin de mikrofon istedi, ona olmaz diye işaret ettim ve başladık. Vay sen misin mikrofon vermeyen... 🙈🙉🙊 Öyle bir bağırarak söyledi öyle bir salonu inletti ki , ben gülmekten koroyu yönetemedim, çocuklar şoktan şarkıyı söyleyemedi. Ama salonda hatta programda en çok bu olay hafızalara kazındı tabi ..

Sonuç olarak böyle meşhur olduk işte :) Dün baya bir bu gazeteyi aradık bulamayınca ufak çaplı sanatçı kaprisi yaşadık. "Nasıl olur, o kadar kişi fotoğrafımı çekti, Nasıl gazete olmaz ? :))" Neyse birilerinden bulacaz artık gazeteyi.

Dün bir de yaz tatili için otel ve uçak rezervasyonlarımızı yaptırdık. Otel seçimi yaparken Elvin'in istekleri ve eğlenmesi önceliğimiz oldu tabiki.. Elvin'in önceliği de büyükannesi oldu.. "Büyükannesine Amin yapmak için örtü var miymiş otelde, büyükannesinin odasının sessiz bir yerde olması gerekiyormuş çünkü büyükannesinin Kuran okuması gerekiyormuş :)) " Tabi büyükannesi bunları duyunca, hemen gözleri doldu, tipik...
Aslında bu birkaç günde anlatacak gerçekten çok sey oldu ama hepsini bugun anlatamayacağım galiba. Hergün az az anlatırım umarım bundan sonra... Sanki herkes de öğrenmeye çok meraklı gibi :))

14 Nisan 2016 Perşembe

Boş Kafa & Dolu Kafa

Kafam boş mu dolu mu çözemiyorum. Aslında su an çok dolu olduğunu biliyorum. Hatta doluluktan patlamak üzere olduğunu da biliyorum, ama neden her sorulan soruya cevap vermeden önce bir iki saniye mal mal durup bekliyorum. ? Kafamın içi boşalmış sanki.. Beyin dahil hiç birşey yok.. O yuzden anlamlandıramıyorum işte, kafam çok mu boş, yoksa çok mu dolu..
Bugun eşimin ehliyet sınavı vardı, neyseki geçti. Daha önce bahsetmiştim burada ehliyetler 6 ay geçerli. Daha sonrasında saçma bir şekilde tekrar sınava giriyorsunuz. Ha madem benim kullanışımı beğenmiyorsun, 6 ay neden izin veriyorsun? Hem yazılı hem sözlü sınav bi de.. Yazılı sınavda Türkiye'deki gibi sorular veriliyor, onlara çalışıyorsun. Tabi sistem Türkiye'den çok farklı.. 1000 soru veriliyor. Sınavda 30 soru çıkacak. Ve maksimum iki yanlış hakkınız var. Bazı soruların birden fazla doğru cevabı olabiliyor ve o doğru cevapların hepsini işaretlemek zorundasınız.
Yazılıyı geçelim de direksiyon nasılsa halledilir diye düşünmüştük ama asıl olay uygulamadaymış. Eşim çok uzun yıllardır araba kullanır ve eski işinden dolayı yaptığı kilometrenin haddi hesabı yoktur. Ama o bile iki kere sürüş denemesine gitti. Yaptığınız her sinyal, dönüş, sollama vs de dönüp arkana bakma zorunluluğu, anı fren saçmalığı vs. Neyse sonuç olarak geçti. Ve Türkiye'deki gibi bugun git yarın gel de yapmamışlar ehliyet için. 13.30 da sınavı bitti. 14.00 de ehliyeti alıp geldi :)
Tabi eşim öğleden sonra kursta olduğu için Elvin'i yanımda okula götürmek zorunda kaldım. Ama Elvinle derste olmak tam bir işkence. Aynı anda hem anne hem öğretmen olmak zorundasınız.. Ve tabi Elvin'in ani çıkışlarıyla otoritemi sarsması da cabası..
Neyseki babası yetişti,dışarı çıktılar. Bir ara koridordan bir ağlama sesi duydum. Baktım Elvin çıldırmış gibi ağlıyor. Ne oldu diyorum ağlamaktan anlatamıyor. Sonra eşim geldi, sınıfta tuvalet için izin isteyip çıkan bir öğrencim, koridorda Elvini korkutmuş. Ama Elvin'deki de ne korkmak yanı. 😡 O an o çocugu yakalayıp öldürmek istedim, abartı falan değil bunu gercekten istedim.. Yere yatırayım ağzını burnunu kırayım istedim. O arada Elvin'e su içiriyor, kendine getirmeye çalışıyordum. Sınıfa girdik, arkamızdan çocuk girdi sırıtarak... Onun o sırıtan halini görünce kan beynime sıçradı sanki.. Evet gerçekten öldürmem gerekiyordu.. Çocuğa ne dedim, sesim kaç desibele çıktı bilmiyorum. En son sınıftan kovduğumu hatırlıyorum. Buarada Elvin çocugu görünce arkama saklanıp tekrar çığlık çığlığa bağırmaya başladı kı birşeyler korkmak hiç tarzı değildir. Artık nasıl bir korkutmuşsa çocugu, hayvan!!! Bu kelime az galiba buraya.. Hala sınırım geçmemiş anlaşılan.. Keşke.. Neyse...

13 Nisan 2016 Çarşamba

İnsancıklar..

Hayatımın hiçbir döneminde bu kadar saçma sapan insanı bir arada gördüğümü hatırlamıyorum. Herkes bir garip burda. Avrupalı olmak (!) bunu gerektiriyor galiba. Herkeste bir ego... Yıllardır yaşadıkları ezilmişliği, başkalarını ezerek aşmaya çalışıyor. Tabi ezmek için seçtiklerini de (başkalarına güçleri yetmediğinden) kendi halkları oluyor. Kendi düşüncelerine göre kendilerinden daha az cahil olanlar.. Cahillik kavramları da başı kapalı ve açık olanlar, siyasi görüşü sağ ve sol olanlar gibi ölçütlerle ölçülüyor onlara göre. Kim nerden mezunmuş (ki bu da cahillik ölçütü olamaz tabi kesinlikle), en son hangi kitabı okumuşlar, kaç yazar biliyorlar, hepsini geçtim insan haklarına ne denli saygılılar, görgü kurallarını ne kadar biliyorlar, ne kadar insanlar... Bunların hiçbiri cahilliği simgelemiyor onlar için. Sonuç olarak buralar böyle işte.. Ya sabır..
Kendileri gibi havaları da dengesiz... Dün inanılmaz güzel bir hava vardı. 18 derece ama sanki bizim oranın 30'u gibi.. Güneş bile bizi kandırıyormuş meğerse orda :) Elvin'in arkadaşının annesiyle bir gün önceden sözleşmiştik parka gideceğiz diye. Ama ne sözleşmek.. Kadın çevredeki tüm parkların tek tek konumlarını gönderdi bana, hangisine gitmek istediğimi sordu. Hepsinin uzaklıklarını ve Nasıl gidersem daha kolay olacağını anlattı. Sonra saati ayarlamak için 10 mesaj falan attı. (Bir tek kendimi detaycı sanırdım, benden beterleri varmış) en son hava durumunu kontrol etti emin olmak için :) Gerçekten Alman disiplini dedikleri bu olsa gerek 👏👏 Ben de disipline uymak adına tam sözleştiğimiz saatte parkta oldum :) Sabah da kalkıp poaca falan yaptım parkta çocuklar yer diye. Daha önce bir kez Helina da sevdiğini söylemişti. Ona da iyi olur diye düşündüm. Hem de kadıncağız park günü için o kadar organizasyon yaptıysa, parkta Nasıl organizasyon yapmıştır, rezil olmayayım şimdi dedim. İyi ki yapmışım. Elinde koskoca çanta , bir elinde de piknik çantası gelmişti.. Dondurma almışlardı Elvin'e ve meyvesuyu ve birsürü oyuncak getirmişlerdi yanlarında. Poaçaları görünce çok sevindi tabi. :) Park ortamında Elvin'in ne kadar hareketsiz oldugunu bir kere daha anladım. Melina (3 yaşında) ağaçlara tırmanıyor, ordan oraya zıplayıp duruyordu, Elvin ise daha hantaldı. Ama alışacak tabi zamanla. Aslında zaten Elvin o ağaca çıkmak istesen ben Elvin'I rahat bırakmazdım kı.. "Yapma,etme,düşersin!" Ama onlar o kadar rahattı kı.. Bizim hantallığımızla da ilgili aslında. Helina hamile doğuma 7 hafta var. Ve koca iki çantayı, bir de kızı almış parka getirmiş. Ben olsam iki seksen yatıyor olurdum evde. (ki medikal sebeplerden dolayı maalesef öyle de oldu) Oturup kalkar hareketlerinde bir yavaşlık, bir dikkat edeyim havaları falan da yok...Maşallah.. Bizim gibi hamileliği bir hastalık olarak değil, bir süreç olarak görüyorlar.
Güzel bir gündü kısacası. Sonra Elvin'in sınıfından başka arkadaşları da geldi anneleriyle. Helina arada çevirmenlik yapıp durdu :) Elvin arkadaşlarıyla dışarda da vakit geçirdi ve bu onun için de bizim için de çok önemliydi.
Bu arada Elvin den acı gerçekler duydum bugun.
"Anne Allah'a dua et tatlı olayım diye. "Allah'ım lütfen ben de Elvin kadar tatlı olmak istiyorum. Yabancılar artık markette bana da çikolata versin istiyorum. Yüzümde yaralar (sivilcelerimden bahsediyoruz) var diye hiç tatlı değilim. O yuzden kimse beni seviyor. Sadece ailem ve kardeşlerim seviyor. Bana yardım et Allahım. Artık insanlar beni sevsin. Amin. "

Allah'ım depresyon su anki ruh halimin yanında tedavi edilebilir kalır... Ne diyeyim ki "Amin" yanı.. 🙏

11 Nisan 2016 Pazartesi

Yoğunluk,yorgunluk...

Bu birkaç gün nasıl geçti anlamadım. Çalışıyorum, çalışıyorum ve yine çalışıyorum. Diyet de fena gitmiyor. Gecen hafta 1.5 kilo verdim :)
Pazar günü tüm gun dans çalışmalarıyla uğraştık. Tabi dans çalışmalarından çok insanlarla uğraşmak yoruyor insanı. Anlamıyorlar .. Anlamıyorlar ..
Pazar sabahına Elvin'in bombasıyla başladık. Puzzle nin bir parçası kaybolmuştu. Puzzle in kutusunun kapağındaki resimden aynı yeri kesmiş, babasından yardım istemeye gelmiş kenarlarını takma yeri olacak şekilde kessin diye. Bayıldııııım bu fikre. "Anne bana söyleyecek birşey bulamıyorsun değil mi, aferin az bir kelime değil mi? " dedi durdu şaşkınlığımı görünce :)
Sonra spor salonunda koro çalışması yaparken kırdı geçirdi beni. Çocuklara yüksek sesle söyleyin dedikçe Elvin öyle bir bağırarak söyledi ki şarkıyı, boğazına birşey olacak sandım. :) O ciyak sesiyle salondaki herkesi gülmekten kırdı geçirdi. Salona gitme önce düştü ve bacağını incitti. Herkes tek tek bacağını gösterip sonra da "çok üzüldünüz değil mi? " diye sordu :)
Aslında komik, eğlenceli bir o kadar da yorucu bir gündü. Sonra bilgisayar işleri için bir komşuya gitmek zorunda kaldık. Yiyecek bir şey hazırlıyorlardı, Elvin "ben acıktım, canım çorba istiyor" deyiverdi. Nasıl utandım anlatamam. E saatlerdir dışarıdaydık, çocuk haklıydı acıkmıştı tabi ama çorba istiyorum da neyin nesi şimdi 🙈 Kadın kalktı hemen bir çorba yaptı Elvin'e. Bir kase, bir kase ve bir kase daha. Tam da böyle Zamanlarda yer zaten. Küçükken bize gelen misafirlerlerle dalga geçerdim. "Hayatta evde yemez,bak burda Nasıl yıyor" dediklerinde... Şu an hepsinden özür diliyor, önlerinde saygı ile eğiliyorum... Ya tamam Elvin iştahsız bir çocuk değil çok şükür ama 3 kase de çorba yemişliği yok yanı. 😳 Sonra sıra Elvin'in yaramazlığına daha doğrusu hareketlilğine geldi. "Ooo Elvin fena,durduğu duracağı yok" cümleleri dolaşmaya başladı. Yavaş yavaş sinirleniyordum ama aslında farketmiyor ve farkettirmiyordum. Taa ki eve gelmek için arabaya binene kadar... Arabaya bindiğimiz anda Nasıl oldu anlamadım ama içimden bir canavar çıktı. Yol boyunca Elvin'e saydırıp durdum. Nasıl çorba isterdi, Nasıl üç kase yerdi, Nasıl sözümü dinlemez bana daha da önemlisi kendine laf getirirdi. Eve gelene kadar çığlık çığlığa bağırıp durdum. Nasıl ve hangi ara bu kadar dolmuştum ben de anlamadım. Eve gelip Elvini banyo yaptırdıktan sonra aynı nasihatlara devam ettim. Ta ki Elvin ağlaya ağlaya uyuyana kadar 😔 Bazen bu saçma hallerimden dolayı kendimden nefret ediyorum ama her haliyle ayrı ayrı ilgilendiğim , bu kadar üzerine düştüğüm, herşeyimi ona endekslediğim çoçuğum Hakkında da beş kuruş etmez insanların laf söylemesi gücüme gidiyor doğal olarak. Haksızlar mı? Değiller.. Elvin gerçekten fazla hareketli bir çocuk ama o kadar lafı da haketmiyor. Aslında belki de o sözleri başka biri yanı sevdiğim birileri söylese tabi ki o tepkiyi vermem ama insanların benim üzerimdeki ego çalışmalarını Elvin üzerinden yürütmeye çalışmaları sinirimi bozuyor. "Öğretmene bak, daha kendi çocugunu yetiştirememiş, bi de bizimkilere laf söylüyor ." Kesinlikle duymak istedikleri haz bu... Buradaki İnsanların çoğunun gözü Elvin'in üzerinde. Bir yanlış yapsın diye bekliyorlar. Çocuğun en ufak bir dil sürçmesine "bak bozuldu işte bu da , böyle böyle asimile olacak işte " diye yorum yaptı bi tanesi. İnanılır gibi değil gerçekten. Aslında Elvin hepsinin hayalinde olan "iyi Türkçe konuşan, sorup sorgulayan, canayakın ( en azından merhaba , günaydın diyebilen )"çocuk... Ve kendi kendilerine o çocukla yarış içindeler. Çünkü hepsi birer Makine yetiştiriyor burda, insanlıktan uzak birer makine...

9 Nisan 2016 Cumartesi

Kayıp Cumartesi

Dün gece bugünle ilgili planlar yaparak uyumuştuk...Sabah kalkıp kahvaltılık sandviçlerimizi hazırlayıp,çiftliğe gidecektik.Bisiklet sürecek,sonra da parka gidecektik.Eve geldiğimizde yemek yedikten sonra bir animasyon filmi açıp hep birlikte izlerken mısır patlatıp yiyecektik..Ama sabah kalktığımızda hava buz gibiydi,ve tüm hayaller suya düştü.. :(
Sabah kalkıp sıradan bir kahvaltı yaptık,sonra herkes eline telefonlarını aldı ben de 23 Nisan çalışmaları için bilgisayar başına geçtim.Bir yemek molası ve kaldığımız yerden devam..
Aslında bugün modda olmamın sebebi biraz da yaptığım telefon görüşmeleri oldu. Almanya'ya aynı dönemde birlikte geldiğimiz arkadaşlarla yazıştım biraz.Herkeste aynı problemler.. İnsanların tuhaflığı,egosu,saygısızlığı.. Hepimiz için bu tahammül edilemez bir hale gelmişti artık. Birçoğumuz elinden gelense bugün dönecekti Türkiye'ye. Ama hepimizi buraya bağlayan birseyler vardı maalesef..Maddi kaygılar,ülkenin durumu,çocukları geleceği vs. Çocuklarımız bir dil öğrensinler istemiştik mesela.. Ama zaman geçtikçe farkediyordum ki Almanca illa da öğrenmesi gereken bir dil değildi..Şuanda onun Almanca öğrenmek kadar,sevdiklerinin yanında olmak,akrabalarının içinde büyümek ihtiyacı da vardı... Ve bundan sonra bize düşen bir kar-zarar tablosu oluşturmaktı.
Neredeyse hepimiz buranın sıkıcılığından yakınıyor,sosyal hayatımızın bittiğinden şikayet ediyorduk..Ama dönmeye bir türlü cesaret edemiyorduk işte...Akşam saat 20.00'den sonra tüm marketler kapalı,pazar günleri her yer kapalı,yollarda tek bir insan yok,hava sürekli kapalı ve soğuk,yemek kültürü olmadığı için yemek yiyecek dönerci ve pizzacı dışında bir yer yok..Böyle anlamsız bir yer işte...
Neyse fazla sıkıntılı bir yazı oldu bugün.. Havadan olsa gerek..

Anladım, sonu yok yalnızlığın.
Her gün çoğalacak.
Her zaman böyle miydi? Bilmiyorum...
Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak.

Alışır her insan alışır zamanla,
Kırılıp incinmeye.
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp,
Yeniden ayağa kalkmak.

Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte,
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette.
Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum...
Hadi gelin üstüme korkmuyorum!

Bulutlar yüklü,
Ha yağdı ha yağacak üstümüze,
Hasret...

Yokluğunla ben başbaşayız,
Nihayet...

8 Nisan 2016 Cuma

Telefon Günlüğü

Gerçekten telefona bağımlı yaşamak bu olsa gerek... Sabahtan beri elimde telefon..Yapıştım kaldım. Whatsapp grupları, bloklar, telefon görüşmeleri,skype aramaları ve tabi Avrupa yakası günün özeti. Uyuyana kadar buna Almanca çalışma da eklenecek tabi. Galiba burda iletişimde olacak çok insan bulamadığımdan böyle telefona yapışıp kaldım. Yoksa pek tarzım değildir aslında. Oyun falan işlerini de sevmem pek, takılırsam bağımlı olurum o ayrı. Kuzenimle bir oyunun peşinde günlerce sabahladığımızı hatırlıyorum. 🙈 Kendi kendime kızsam da aslında bugünki telefon görüşmeleri bana iyi geldi. Önce bir velimle yaklaşık 2 saat görüşme , sonra kızım dedesiyle konuştu vs. Bazen insan gercekten konuşup rahatlamaya ihtiyaç duyuyormuş. Dünkü durgun modumdan sonra bugun kendimi daha iyi hissediyorum.
Bugun Elvin'in yeni bir arkadaşıyla tanıştım. İsmi Valentina. Elvin'e sarılıyor, elini tutuyor falan. Şaşırdım 😳 Sonra annesi geldi yanıma, kadıncağız tek tek tane tane Almanca konusunca bana kibarlık yapıyor sandım. Meğerse Alman değillermiş. 😀 Kadın Romen, eşi İtalyan. Almanca da İngilizce de bilmiyorlar. Kız da sadece İtalyanca konuşabiliyor. Nasıl tatlı bir aile ama. 🙂🙂 Demek zavallı kızcağız baktı kı Elvin de dil sorunu yaşıyor onu kendine yakın gördü. Bir de aynı sıcaklık var onda da.. Akdeniz insanı işte yaaaa... 😍😍😍 Tam bak bugüne kadar şu Alman'lardan göremedik su sıcaklığı diye düşünürken kendi kendime, başka bir arkadaşının annesi geldi ve "bugun biz parka gideceğiz, isterseniz Elvin'le siz de gelin" dedi. 😳 Aaa bugun herkes beni çok şaşırtıyor. "Aa tabi geliriz , Elvin için de iyi olur" dedim. 5 dakika sonra da Elvin'in hatırlatması üzerine "pardon , biz gelemeyeceğiz Elvin'in bale kursu var" dedim. Dengesizliğimi tescillemiş oldum böylece. 😔 Kadıncağız da benim saçmalığımı toparlamak için, "olsun bundan sonra hergün oradayız. Mesaj atarsın birlikte gideriz" dedi. Olsun, bu da Elvin' in arkadaşlarıyla iletişimin güçlendiğini gösteren önemli bir olaydı bence.
Eve geldiğimizde Elvin'e akrabalarımızı anlatıyordum. Buraya geldikten sonra Elvin'de devreler bayaa karışmış :) Kardeşimin nişanlısını da kardeşimiz sanıyor falan 😀 Neyse anlattım tek tek.. Sonra teyzesiyle konuşurken telefonda tekrar sordum "Kızım Erşah kim?" "Bircan'ın eğleneceği kişi .." 😂 Böylece kardeşimin niyetinin evlenmek değil eğlenmek olduğunu da anlamış olduk. 😂
Zaten Elvin'in kafasındaki evlenmek olayı nedir çözemedim. "Anne babamla ne zaman eğleneceksin?" diye sorup duruyor . Babası da dalga geçiyor "Kızım annen benle evlenmiyor" diye 😂 Geçen bir düğünde dans ettik, "anne siz babamla eğlendiniz değil mi? " diyor. Eğlenmek=Evlenmek se peki Eğlenme'nin gerçek anlamı ne ? 🤔🤔 Kafamda deli sorular. Bugun de birden bire dudaklarını büzerek "Anne ben şimdi eğlenince sizden ayrı mı yaşayacağım? " dedi 😂 Taktık bu ara bu evlilik meselesine. Ee ne yapayım, eğleneyim barı babasıyla 😂😂

7 Nisan 2016 Perşembe

Durgun Mode On..

Bugün üzerimde bir sinir, bir stres anlayamadım. Kendimle hesaplaşıyorum galiba. Bugun kandil, birşey yapmam gerektiğini hissediyorum ama içimden gelmiyor. Sanki birşey yapmayınca da yapmadığım için başıma kötü şeyler gelecekmiş gibi hissediyorum. Ama bu his bile hala beni birşeyler yapmaya itmiyor. Aman bu ne böyle bilmece gibi.
Sabahın köründe nehir kıyısında güzel bir yürüyüş yaparak başladım güne aslında. Okulda da Zaman gayet eğlenceli geçti. Bir öğretmen arkadaşımla İngilizce sohbet etmeye çalışırken saçma bir şekilde bazı kelimelerin İngilizcesini hatırlamayıp,Almancasını hatırladığıma sinirlenmek dışında. O nasıl birşey ya. Ya Almanca konuş ya İngilizce. Aslında Almanca konuşmaya hazır hissetmiyorum, ama bazen de yılardır konuştuğum İngilizce yerine bazı kelimelerin Almancasını kullanmak bana daha kolay geliyor. Çünkü malım..
23 Nisan stresi, insanların saçma egoları, üzerine bi de özlem son haddine gelince böyle bir şey çıktı galiba ortaya işte bugun. Bazı insanların 40-50 yaşına gelip de hala gelişimlerini tamamlamamış olduklarını görmek ne acı. Tartışamıyorsun bile. Baştan sonra ego.. Hep bir önde olma çabası, hep bir kıskançlık... Allah bu kadınları önce hemcinslerinden korusun. Onu bilir onu söylerim. Benim fikrim sorulacak, bana danışılacak, herkes beni dinleyecek, sonu "ben saksı değilim "e kadar gidiyor işte... Saçmasın.. Herkes bugüne kadar senin nazını tuzunu çekmiş olabilir ama ben çekmem. " Aaa onun kişiliği de bu işte biraz alttan alsan " almam. Sevdiğim biri değil, kaybetmekten korktuğum biri değil, kırmaktan korktuğum biri değil.. Ayrıca bazı işlerin yürümesi için siz bana muhtaçsınız ben size değil... Eee niye ben alttan alacakmışım ama.. O zaman o da bir zahmet beni böyle kabulleniversin.
Aman neyse ne gerek varsa şimdi bunları yazmaya. Özledim galiba.. Tek sorun bu. Yazın görmeyi umduğum herkesi (!) çok özledim...

6 Nisan 2016 Çarşamba

Alışveriş Günlüğü

Alışveriş günü=yorgunluk günü.. Neden bu kadar çok alışveriş yapıyoruz bilmiyorum. Alışverişten kastım giyim, kosmetik vs değil sadece gıda :)) Evet buraya geldiğimizden beri sadece yıyoruz. 🙈 Market market dolaşıyoruz. Birinin sebzesi iyi, birinin suyu derken saatler geçiyor. Su demişken; burada normal su isteyince eğer özellikle belirtmediyseniz gazlı su veriyorlar. Gazlı sular da kendi aralarında az gazlı ve çok gazlı olarak ayrılıyor. Genelde burada herkes gazlı su içiyor. Gazlı suyun uzun vadede şişmanlattığına dair söylentiler ama ben etrafta kendimden başka şişman göremiyorum. 🙈 Tabi bu şişmanlık ve yazın yaklaşması vesilesiyle her Pazartesi oldugu gibi bu pazartesi de diyete başladım. Diyet dediğim öyle aç kalarak bayılmalı birşey değil tabi.. Sabah ceviz, haşlanmış yumurta, günde 3 litre su, ekmek ve şeker yok. Bunun dışında bir de porsiyon kontrolü var. Geri kalan herşey aynı. Geçen yıl bu şekilde 10 kilo verdim. Tabi azmim ve Nutella sayesinde bu kış hepsini geri aldım 🙈Bu arada Nutella burda çok ucuz, çikolatalar da çok lezzetli ve çeşit çeşit. Çıkın çıkın gelin 🏃🏾🏃🏾🏃🏾😉 Neyse 3 gündür ne güzel iradeli iradeli kaptırmış gidiyordum. Kapı çaldı, hain komşu elinde bir tabak turtayla belirdi kapıda 🍰 😖😖 "Belki yememişsinizdir,size farklı gelir diye getirdim. İçinde Rhabarber diyorlar ondan var " dedi. "Ha Rhubarb" dedim en ukala halimle 😔 Sonra birden benim de kulağıma çok ukala geldiğini farkedip "şey yani İngilizcesi öyle, ben Türkçe'sini bilmiyorum" diye toparlama çalabalarına girdim ama o nasıl toparlamaksa "sizde nasıl derrrrrlerrrr?" modunda.. Baktım bu da olmadı "şey yanı ben İngiltere'de yemiştim, Türkiye'de bilmiyorum var mı" diyiverdim. Battıkça batıyordum. Bu tam olarak bir ağız yaymalı "Ben Amerikadayken ..." cümlesiydi. Daha fazla toparlamaya çalışmayarak "Nasıl bir sebze bu ya, ben daha önce de bir tatlıda yemiştim ama tazesini hiç görmedim" cümlesiyle ezik moda geçtim. Kadıncağız da onca havalı cümlemden sonra tekrar "yaa bak bilmiyormuşsun" şeklinde anlatmaya başladı. Teşekkür ettim,gitti. Söylemeden geçmemek lazım, iddia ediyorum buradaki Türk kadınları Türkiye'dekilerden kat kat hamarat. "En azından benim çevremdekilerden" deyip gömeyim biraz 😁 Ama gercekten çok marifetliler. Herşeyi evde yaptıklarından olsa gerek. Lahmacunu bile kendiler yapıyorlar. Benim komşum da çok marifetli. Şimdi o kalkmış pasta yapmış , hem de rhubarblı hem de o zaman bayıldıgım ve sonra yiyemediğim bir tat... Diyet mi kalır ?? Kalmaz tabi!! 😔😔 Hain komşu yaktın beni... Ama ellerine sağlık süper olmuş..Pişman değilim,yine olsa yine yerim. 🙈 Size pastanın ve Rhubarbın resmini paylaşıyorum. Benim gibi görmeyenler varsa diye.

5 Nisan 2016 Salı

Belirsizlik Çılgınlığı...

Bugun nerdeyse tüm günümü bilet almak için uğraşarak geçirdim. Hangi gun gideceğim belli değil, nereye gideceğim belli değil. Önce Antalya'ya inip direkt tatil moduna mı geçsem diyorum , yoksa Adana'ya inip annemleri mi görsem? Aslında biliyorum kı bu kararı vermem de en büyük etken bilet fiyatları olacak. Fiyatlar şimdiden uçmuş. Zaten dönüş biletine bakamadım bile o kadar yüksek ki. Aslında bir sürü saçma sapan bürokratik işler yüzünden bu kadar gecikti bu bilet işlerim. Tabi onları tek tek anlatmayacağım şimdi burda. Ama şunu belirtmeden geçemeyeceğim, hangi mevkide olursa olsun bir memurun Avrupa da yaşıyor olması onun Türkiye deki memur zihniyetini değiştirmiyor hiç bir şekilde. Aynı saçma silsile, aynı ciddiyetsizlik, aynı düzensizlik burada da sürüyor. Tabi Türk devlet kurumlarına bağlı olarak çalışanlardan bahsediyorum. Neyse sonuç olarak alamadım hala bilet. Araştırmalar sürmekte.. Bilet alır almaz ilk işim tatil olayını halletmek olacak. Biz yerli turistler hep söylenip dururduk ya "bu yurtdışından gelenler bizim yarı fiyatımıza gelip tatil yapıyor burda" diye, o boş laf değilmiş gerçekten de öyleymiş. Burdan bakınca otel fiyatları yarı yarıyadan da fazla düşüyor. İki kişi kalabileceğin fiyata 5 kişi kalıyorsun. Bu anlamda gerçekten yıllardır güçleri ancak bize yeten turizm firmalarını kutluyorum. !!!
Bu sabah Elvin'in kütüphane gezisi vardı. Apar topar hazırlanıp çıktık evden. Her gün bir koşturmaca.. Saat kaçta kalkarsak kalkalım hep gecikiyoruz. Aslında şu yeni saat uygulamasından sonra hala bir türlü kendimize gelemedik. Hava inanılmaz geç kararıyor. Daha hava aydınlıkken Elvin'i uykuya göndermek zorunda kalıyorum. Bu da bizi zorluyor tabi ki. Bu arada her evde mutlaka olan panjurların da amacını anlamış bulunuyorum. Çünkü evi gece ortamına çevirmek gerekiyor. Yazın daha uzun günlerinde saat 10.00 da kararacakmış hava.. 😳😳 Ramazan da geliyor.. Yandık gitti ..
Neyse sabah Elvini ben bırakacaktım okula. Baktım yine gecikiyoruz, Elvini apar topar koltuğuna oturttum, ben de geçtim direksiyona gidiyoruz. Tam okula döneceğimiz ara sokakta (özellikle buraya dikkat ara sokak diyorum yaaa 😖) yolun ortasında siyah montlu kollarını bağlamış bir amca duruyor. Bu ne ya falan diye düşünürken adamın beni durdurmasıyla benim polis arabasını farketmem aynı anda oldu 🙈 Camı açtım, birşeyler söyledi. Almanca bilmediğimi mümkünse İngilizce konuşmasını rica ettim. Çok kibar bir şekilde emniyet kemeri kontrolü yaptıklarını, çocuğun emniyet kemerine bakmak istediğini söyledi. "Bakabilir miyim?"diye izin istedi. Kendimden o kadar emin "of courseeeee" dedim ki, adam Elvin'in kemerini takılı görmeyince küçük çaplı bir şok yaşadı 🙈🙈 "Kemer takılı değil" dedi. Kemerin takılı olmadığını bir dakika öncesinde Elvin yolda bana hatırlattığı halde, ben de küçük çaplı bir şok yaşadım (!) Elvin'in okula geciktiğini, kütüphaneye gidecekleri o telaşla unutmuş olabileceğimi söyledim. Bunlardan adama neyse!! 🙈🙈 "Bir dahaki sefere daha dikkatli olun lütfen" dedi en kibar ses tonuyla. 💐💐💐💐 "You are commmmpppletely right!!" dedim ben de en sevimli olmaya çalışan ve utangaç ses tonumla. Çünkü arkasından şöyle bir cümle de gelebilirdi "ama tabi ki bu defa için size ceza yazmak zorundayım"!! Neyse ki gelmedi. Ceza yemek de korkmadım zaten o an asıl korktuğum ceza yazarken ehliyeti isteyecekti ve benim ehliyetin süresi doldu 😖😖😖 Aslında çok da net değil. Almanya'ya geldikten sonra kendi ülkenizin ehliyetini 6 ay kullanabiliyorsunuz, sonra burda ehliyet almak zorundasınız. Burda ehliyet almak için de hem yazılı, hem sözlü sınava tekrar girmek gerekiyor. 6 ayın dolmasıyla ilgili de söyle bir durum var bazı bölgeler ülkeye giriş tarihinden itibaren 6 ayı, bazıları ise oturum izninden sonra 6 ayı kabul ediyor. İkinci şıksa 1 ayım daha rahatım demektir. Ama ya birse????😖😖😖 Almanya daki herseyde oldugu gibi bu da memurun insiyatifinde. Oturum izni, çalışma izni vs hepsi bir kasabadan başka bir kasabaya bile farklılık gösterebiliyor. Oradaki memurun o günkü halet-i ruhiyesine bağlı.. Seni gözü tutarsa 5 yıl oturum izni verebilir yok canı izlemezse 3 aylık verebilir. Ve sen her 3 aydan sonra tekrar para yatırıp tekrar başvuru yapmak zorunda kalırsın. Kimseye şikayet edemezsin bu durumu.
Olaylar burada böyle. Bugun arabada Elvin olmasaydı kesin o cezayı yerdim. O zaman ehliyet de problem olabilirdi belki..Bendeki de tam aptal cesareti yanii. Zaten ehliyetten sıkıntılısın bari kurallara uy da göze batma. !!! Ceza da bir yana evet yaptığım kabul edilemez bir hataydı 🙈🙈😔😔
Neyse Elvini okuluna yetiştirdim. Hemen öğretmenine yeni ayakkabılarını gösterdi. Öğretmeni "aa Elvin size benim ayakkabısı konusunda söylediklerimi anlattı mı ? Ona artık ayakkabısının küçük geldiğini yeni bir ayakkabı almanız gerektiğini söylemiştim." dedi. "Evet,anlattı"deyince çok mutlu oldu. " Artık her geçen gun beni daha iyi anlıyor, çok iyi gidiyor" dedi. Hemen yardımcı öğretmene anlattı. O da çok mutlu oldu. Tabi benim sevincimi tahmin edersiniz. Kadını kucaklayıp öpmek istedim.
Çıkışta almaya gittiğimde Elvini yine asık suratlı buldum. Kütüphaneye giderken yolda düşmüş. Öğretmeni bana ne anlattığını merak etti. Ben de anlattım. Yürürken de biraz mızmızlanmış galiba. Öğretmeni " siz normalde günlük hayatınızda çok yürümüyor musunuz? Elvin pek yürümeye alışkın değil gibi." dedi. Utanarak "evet" dedim. Haklıydı çünkü. Hareketsizliğe çok alıştırdık Elvin'i. Bunu Elvin'e anlatınca tüm suçu babasında buldu 😳 Önce anlamlandıramadım ama sonra çok güldüm. Tv de çıkan kamu spotu reklamlarında sigara içtiği için koşamayıp hemen yorulan adamı görmüştü. Babası sigara içiyordu. Sigara içtiği eliyle Elvin ' e dokunuyordu ve o sigara ve doğal olarak yorgunluk Elvin'e bulaşıyordu 👏👏👏 Tek kelimeyle harika bağlantı. Doğru söze ne hacet!! Eve girer girmez babasına terör estirdi " bir daha asla bana dolunamazsın, senin yüzünden ben bugun çok yoruldum........ " Buna benzer 10 cümleyi arka arkaya nefes almadan ve en tiz ses tonuyla anlattı babasına. Babası ne oldugunu anlamadığından şoklardaydı tabi 😂😂 Neyseki sonra barıştılar da yüzme kursuna gittiler. Bugun son günüydü kursun nihayet. Yüzme öğrendiğini söyleyemem ama su üzerinde durabiliyor. Belli bir mesafe de yüzebiliyor. Ama çabuk yoruluyor. Onun da sebebini biliyoruz artık; babası .... 😁

4 Nisan 2016 Pazartesi

Pazartesi Sendromu

Uzuuun bir tatilden sonra (evde bütün gün iş yapmak TDK'nın tatil tanımına uygun değil ama neyse..) bugun okulun ilk günüydü.Dünkü yorucu günün ardından bu sabah kalkmak ölüm gibiydi.
Her Pazartesi oldugu gibi bu Pazartesi de diyete başladım tabi. Sabah güne tartılarak başladım, sonra ceviz, yeşillik, su falan.. Bi havalardayım ki sormayın.. Havalar birden ısınıp da kıyafetler incelince, tüm kusurlar ortaya çıktı tabi.. Hedef ayda 5 kilo :) tabi diyet yarın bitmezse :)
Öyle bir gaza gelmişim ki işe yürüyerek mi gitsem dedim, tam niyetlenmiştim ki aniden yağmur bastırdı... Accık da sevinmedim desem yalan olur, vicdan yapmadım en azından :))
Okuldu, yemekti derken akşam oldu.Elvin bugun yüzme havuzunda çok güzel yüzmüş. Babası da öğretmeni de çok şaşırmış. Babasına kızdı neden beni videoya çekmedin diye :) Çıkışta ben de yanlarına gittim, birlikte Elvin'e ayakkabı almaya gittik. Yok bu çocuk büyümüyor,aynı numaradan bu aldığım kaçıncı ayakkabı bilmiyorum. 😳😳 Yine 26 aldık. Ona da biraz büyük dedi hatta. Ayakkabı alırken keyfi çok yerindeydi. Eve yaklaştıkça yorgunum demeye başladı, sonra anne ağzım acıyor dedi birden. Baktım biraz da ateşi var. Hep aklıma el,ayak,ağız sendromu geldi. (Bu sıralama böyle mi emin değilim!!) Türkiyedeyken yaşamıştık bir kez,çok kötüydü Allah bir daha yaşatmasın. Yaklaşık bir ay önce okulunda salgın vardı. Neredeyse tüm arkadaşları geçirip Elvin geçirmeyince acaba vücut bağışıklığı mı oluştu diye düşünmüştüm. Neyse umarım öyledir. Umarım bunlar sadece yorgunluk belirtisidir. Az önce de "anne tv yi kapat uyuyacağım"dedi ve 10 dakika içinde uyudu. Umarım rahat bir gece geçiririz. Umarım hasta olmaz. Bu arada ev böyle çok sessiz ve sıkıcı :((

3 Nisan 2016 Pazar

GÖSTERİ GÜNÜ :)

Evet bugün gösteri günüydü.. Pazar sabahı bu erken saate gösteri koymak da neyin nesi..Elvin zar zor kalkmış olsa da gösteri boyunca esnedi :) Sabah kalktık bir telaşla giyindik, süslendik tam kahvaltı masasındaydık ki Elvin ağzının içinde bir şeyler gevelemeye başladı mızmızlanarak. Ne oldu kızım? Tipik sanatçı kaprisi.."Sesim mikrofonda güzel çıkmıyor?" Haydaaaa.. Bu nerden çıktı sabah sabah? Yok kızım öyle değildir, böyledir diye anlatmaya kalmadan başladı ağlamaya..Kendi sesini ilk kez mikrofondan duyduğu için tuhaf gelmiş haklı olarak..Neyse konuyu hallettiğimizi düşünerek çıktık yola. Tabi bizim de katıldığımız ilk kilise töreniydi. İnançlarına saygı gösterdiğimizi belirtmek adına biz de şık giyinmeye çalıştık. Şık giyinmek dediysem eşofmanla gitmedik yani :))
Gittiğimizde dışarda bekleyen velilerin şaşkın bakışlarıyla karşılaştık önce..İç seslerini duydum sanki: "Aaa bunlar da mı kiliseye gelmiş?" :) Neyse selamlaşıp girdik içeriye,Elvin'in öğretmeni karşıladı bizi kapıda. Kilise oldukça kalabalıktı. Almanya'ya geldiğimizde beri ilk kez o kadar insanı bir arada gördük galiba :) Bunun anlamı orada bir insan seli olduğu demek değil,genel olarak etrafta insan olmadığı :) Elimize ilahi kağıtları (onların adı da mı ilahi yaa ://) tutuşturan teyzeden kağıtlarımızı alıp yerimize oturduk. Sonra bir amca piyano çalmaya başladı,herkeste ani bir sessizlik.. Bu bizim hiç alışkın olmadığımız bir durumdu.Oysa biz sinemada bile film başladıktan 10 dakika sonra girenleri,çıkanları,bir türlü yerleşemeyenleri görmüştük hep Türkiye'de..Öyle sessiz bir disiplindi ki bu yaklaşık 15 tane kindergarten çocuğu bile çıt çıkarmadan dinliyordu. Peki bunu nasıl sağlıyorlardı? Ya da biz nerde hata yapıyorduk? Gösteri için sahneye çıkacaklardı.Elvin gözümün içine bakıyor,benden bir işaret bekliyordu ceketini çıkarmak için. Çünkü sabah tişört giymek istemiş ben de üzerine ceket giymek şartıyla tamam demişti. Ceketini çıkarıp sahneye çıktı. Önce boynuna asması gereken kartonun ipi koptu..Hemen gözleri dolarak bana bakmaya başladı.Hem ortam çok sessiz olduğu için ,hem de olağan Almanca sorunumuzdan olsa gerek öğretmenine birşey diyemedi. Neyse ki yardımcı ablası görüp bağladı tekrar ipi. İlk problemi atlatmıştık nihayet.Elvin sırasını beklerken huzursuzluğunu farkediyordum ama sebebinden emin olamadım. Sıra Elvin'e geldiğinde "Vielleicht doch" dedi ve başladı ağlamaya... Aaaaa,,,Yanındaki arkadası da şok oldu,önce anlamaya çalıştı,anlayamayınca öğretmenine gösterdi Elvin'in ağladığını. Öğretmeni sırtını sıvazladı Elvin'in ve haklı olarak gösteriye devam etti.Ben sebebin mikrofon sesi olduğunu anlamıştım tabi.Elimle "süpersin" diye işaret ettim,hayır şeklinde kafasını sallayıp daha çok ağlamaya başladı.Ama kuzum benim hala da sessizliği bozmamak adına sessiz sessiz iç çekerek ağlıyor,"show must go on" modunda sahneden de inmiyordu :)) Tabi kilisedeki herkes gösteriyi bırakmış Elvin'in sessiz sessiz ağlamasına "ah canııım " modunda bakıyordu :) Veliler dönüp bana bakıyor ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı.Neyse ilk gösteri bitip yerlerine oturdular. Bu arada kiliseden tören devam ediyor,biz papazın (rahip mi yoksa ya ://) kalk işaretiyle kalkıyor, otur işaretiyle oturuyorduk. Sonra şarkı söylemek için (ya da ilahi miydi ki ://) iki kez daha çıktılar sahneye. Elvin de yine beş karış surat,eteğinin kenarından çıkan bir ipi bulmuş o ipi çektikçe çekti şarkı boyunca...Eline doladı ipi,actı ,çözdü..Yine insanların tüm ilgisini üzerine çekmeyi başardı...!!! Buarada ben iyice sinirlenmeye başlamıştım. O kadar özgüveni yüksek,her ortama giren konuşan,sorular soran,cadde ortasında bağırarak şarkı söyleyen,dans eden bir çocuk nasıl oldu da birden böyle utangaçlık triplerine girmişti.Neyse tören bittikten sonra her çocuk için içinde küçük kurabiyelere benzer şeyler olan birer sepet hazırlanmıştı ve çocuklardan bu kurabiyeleri misafirlere dağıtması bekleniyordu. Elvin tüm ısrarlarıma rağmen dağıtmak istemedi.Bu arada o kurabiyelerden yemedik biz,Allah korusun dinden çıkarız falan :)) Elvin kucağıma geldi ve yine sarılıp bağıra bağıra ağlamaya başladı..Sakinleştirdim,öğretmeni onları çikolata vermek için topladı. Elvin birden normale döndü. Ama ben çok sinirliydim. Eve dönerken gösterinin videosunu izlettim ona.Yaptıklarına,nasıl göründüğüne bakmasını istedim. Mikrofondan çıkan sesini dinlemesini istedim."Evet anne haklısın,gerçekten çok çirkin görünmüşüm" dedi.Eve geldiğimizde 1 saate yakın konuştuk. Sorun sadece mikrofon sesi değilmiş.Diğer arkadaşlarının hepsi uzun kollu giymişmiş,keşke o da kısa kollu giymeseymişmiş..Demek o eteğin ipiyle oynayıp dururken neler neler düşünüyormuş.. Bu gösterilere sadece o mutlu olsun diye katılmasına izin verdiğimizi,eğer böyle durumlar onu mutsuz ediyorsa isterse bir daha katılamayabileceğini anlattım. Hı bir de buarada yabancılardan korktuğu için kurabiyeleri dağıtmamış..Ben yabancılardan uzak dur diyormuşum o yuzdemiş.Bana biraz bahane gibi geldi ama belki de olabilir...Eğer ki bu utangaç haller devam ederse onu 23 Nisan gösterisine de çıkarmayacağımı söyledim.Söz verdi,mutlu olacak :)) Gülümseyerek dans edecek.. :)
Bu arada 23 Nisan için Damat Halayı ve Ateş Böceği gösterisi çalışıyoruz. Bakalım inşallah orada da başka bir sürprizle karşılaşmam...Hayırılısı...

2 Nisan 2016 Cumartesi

Elvin Manzaraları..

Ne zamana kadar yazmak için ancak taa gece yarıları zaman bulma sorunumu çözebileceğim acaba?? Aslında bütün gün çok anlamsız geçti. İnsan en çok da böyle boş geçen günler de yoruluyor galiba. Temizlik,iş.güç derken bu saatler oldu işte yine.
Güzel kızım bugün ev işlerinde bana yardım etti. Sabah iş bölümü yaparak başladık güne. Herkes temizlemek için bir oda aldı. Kendi odasını erken bitiren banyoyu da yıkayacaktı. Bu nasıl ödülse böyle :)) İşini ilk bitiren Elvin oldu. Odasındaki kağıtların tamamını bir çekmeceye tıkıştırdığını görmezden geldik tabi :) Sonra benim yanıma geldi yardıma. Çamaşır katlıyorduk birlikte.Baktım eline bir çorabı almış o tarafa bu tarafa çevirip duruyor. Yüzünde de hınzır bir gülümseme. "Hayırdır kızım,ne oldu?" dedim. "Anne sen işini bitiren sonra banyoyu da yıkasın dedin ya, ben banyoyu yıkarken kayar düşerim,o yüzden yavaş yavaş iş yapıyorum önce ben bitirmeyeyim diye " !!!!!
Bu lafın üzerine kendimizi yatakta göbüş yerken bulduk tabi :) Sonra farkettim ki aynı taktiği babası da uyguluyormuş meğerse.. Olan bana oldu yani kısacası..Eee böyle saçma bir iş bölümünden böyle saçma bir sonuç doğdu işte..
Bu aralar Elvin de bir kıskançlık durumları başladı. Beni babasından, babasını benden, hatta kendiyle beni kıyaslamalar falan.. Bugun öğle yemeğinde yemek güzel olmuş muhabbeti yaparken "asıl en güzel yemeği ben yaparım,bu evin aşcısı benim,siz sadece benim yardımcılarımsınız" ooo bi havalar,bi havalar.. Sonra hızını alamadı,akşam yemeği için babasıyla mutfağa çorba yapmaya girdiler. Eşimin "hazır çorbaya tuz atılıyor mu?" (!) sorusu üzerine (ki bu sorudan sonra evdeki gerçek aşçının Elvin olduğuna inanmaya başladım :)) Elvin'den gelen cevap: "Biz zaten biliyorduk,sadece yardımcım paketin üzerindeki yazıyı okumayı unutmuş :))" oldu. Sonra da beni duelloya davet etti.Yarın herkes kendi yemeğini yapıp getirecekmiş sofraya,bakalım en güzel yemek kimin oluyormuş!!! Strese girdim şimdiden :)
Buarada yarın sabah kilisede gösterimiz var kızımın. Dün babası bunu hacı olan babaannemize söyledi.Kadıncağızın yüreğine inecekti nerdeyse. Hemen Elvin'e bir dua okutturduk da biraz rahatladı :))
Herkes rahat olsun sıkıntı yok. Türk Kültürü'nü yayalım derken asimile falan olmadık. Zaten kilisede bir iki türkü çığıracaklar o kadar :)) Elvin arkadan "Sordum sarı çiçeğe" diye başlamazsa tabi :))
Bakalım,sonuçlar yarın akşam bu sayfada ... :))

1 Nisan 2016 Cuma

Akdeniz Bölgesi Tanıtım Slaytı

Ege Bölgesi Tanıtım

CUMA YORGUNLUĞU

İnsan evde olduğu ve hatta bir haftadır tatilde olduğu halde nasıl olur da bu kadar yorgun olur acaba? Gerçekten tatiller beni daha çok yoruyor bir kere daha emin oldum buna. Bu Alman okul sistemini beğendim aslında; 1 ay çalış, 10 gün tatil :)Yaz tatili biraz kısa olacak ama yapacak bir şey yok. Türkiye'ye döndüğümüzde aralıksız 3-4 ay çalışmak zor gelecek galiba.
Okullar tatil olsa da kindergartenlar eğitime devam ediyor. Bu demek oluyor ki benim mesaim de devam ediyor. Her sabah "Acaba Elvin'i bugün göndermesem mi okula?" diye bir düşünüyorum. :) Okuldan geliyor, yemek yeyip yüzme kursuna gidiyor.Sürekli bir koşturmaca.. Sözde tatil..
Bu arada 23 Nisan yaklaşıyor. Çalışmaların hızlanması gerek..Çocukların folklor gösterilerinden önce gösterilmek üzere her bölge için ayrı tanıtım slaytları hazırlıyorum. Ama bu detaycılık beni öldürecek..Yarım saatte yapabileceğim iki slayt için bugün neredeyse tüm günümü verdim. Tabi öncesi de var. Bölgelerin önemli özelliklerinin ve yerlerinin listesi yapma,resimleri bulma,tek tek klasörleme.. Tabi resimleri seçerken en iyi açıyı,en iyi çözünürlüğü vs. tek tek kontrol etme.. Sonrasında slayt için bölgelere uygun yörelerden türkü seçme.Türküleri seçerken daha geleneksel,daha folklorik olanlarını seçebilmek için her türküyü yaklaşık 10 ayrı kişiden dinleme. Girişini ya da bitişini beğenmediğim şarkıları kesme,ekleme vs. Bu arada bir kaç tane işe yarayacağını umduğum bilgi: Youtubedan bulduğunuz bir videoyu mp3 formatına çevirmek için en uygun site www.mp3indirse.com .. Diğerleri bugün itibarıyla sinir krizi geçirmeme neden olmuştur... Ayrıca mp3 leri dilediğiniz yerden kesmek için en iyi siteler de :www.cutmp3.net ve www.mp3cut.net bu iki siteden de kolaylıkla program indirmeden, online olarak kesim yapabilirsiniz. Detaylara devam edeyim!! : Resimleri sıralama, sıralarken alfabetik sıraya koyma (nedense!!)..Slaytlararası geçiş için hepsine ayrı animasyonlar ekleme, hepsine ayrı ve resme uygun yazı karakteri seçme(nedense!!),şarkıyı tam slaytın bitimine denk getirmek için defalarca geçiş sürelerini değiştirme, her resme önemine göre ekranda kalma süresi verme (reyting böyle birsey demek ki :)) ve defalarca bir eksik var mı diye izleme... Bu arada slaytı yapmak için Office 2016 Power Point kullandım. Yeni şeyler eklenmiş,beğendim.Daha önce telefon üzerinden Keynote uygulaması kullanarak bir sunu hazırlamıştım.Kullanım olarak Keynote daha kolay ama maalesef her bilgisayardan açılmıyor. Iclouda yükleyip o şekilde açmıştım, online olarak. Off ne kadar sıkıcı bir yazı oldu böyle. Yazarken ben bile sıkıldım. Bu blok olayından sonra Youtube sayfası olayına da gireceğim galiba. Bu slaytları yüklemek için sadece. Bu kadar uğraştıktan sonra en azından başkalarının da işine yarasın.

PS:Youtube a yükledikten sonra buraya da ekleyeyim diye düşündüm.Belki birilerinin işine yarar :) Ege Bölgesi Tanıtım Slaytı...

Bugünlük bu kadar galiba. Elvin'in yüzme kursuyla bale kursu çakıştı bugün. Yüzmeden soğudu galiba, o yuzden baleye gitmek istedi. Bale kursuna götürdük, o da tatildeymiş bugün :(( Kısacası Elvin'in bir saat ağlamasını dinledik.. Zaten sabahtan isyanlardaydı. "Bu evde bir tek ben çalışıyorum,neden kimse işe gitmiyor,yoruldum artık.." Doğru söze ne hacet,çocuk gerçekten çok yoruluyor,biz de evde yatıyoruz.. :)) Yapmam gereken 2 slayt daha var.. Ne diyelim,sabahlar olmasın... :))

Sayfalar